فوتبال یک ورزش ایرانی الاصل است

امید مهدینژاد در صفحه شخصی اش در فیس بوک نوشت: شاید بسیاری از شما بخاطر اینکه اولین مسابقه رسمی فوتبال بین تیمهای انگلستان و اسکاتلند در سال 1872 میلادی انجام شده است، تصور میکنید فوتبال ورزشی انگلیسی است و در جزیره مهگرفته متولد شده است. شاید برخی از شما هم بر این باور باشید که فوتبال نخست در چین پا به عرصه وجود نهاده و چند قرن بعد در ژاپن تحول یافته و به فوتبال امروزی شبیه شده است. حتی ممکن است عدهای از شما نیز مذبوحانه تصور کنید فوتبال از بازیهای برساخته یونانیان و رومیان است. اما هیچکدام نمیدانید که حقیقت امر چیز دیگری است. حقیقت امر چیست؟ حقیقت امر این است که فوتبال پدیدهای است که مثل تمام پدیدههای جالب عالم بشری، در سرزمین آریایی ایران متولد شده و بعدها توسط اقوام غیرآریایی به یغما رفته است. اگر با ما همراه باشید، با حقیقت امر بهتر آشنا خواهید شد.

فوتبال چگونه متولد شد وقتی منازعه چهار خاندان چادرنشین پارسی یعنی داییها، مردها، دروپیکها و ساگارتیها بر سر تقسیم مراتع و منابع آب بالا گرفت، سران این قبایل از خاندان پاسارگادیان برای حل اختلافات خود کمک خواستند. پیران پاسارگادی مردی دوراندیش را به نام «داور کنار» برای داوری میان آنها انتخاب کردند. داور کنار وقتی ادعاهای سران چهار قوم چادرنشین را شنید، نتوانست قضاوت مناسبی کند، چون همگی تا حدی حق داشتند. از اینرو به آنها پیشنهاد کرد یک مسابقه نمادین بزگرار کنند و مراتع و منابع آب را بر اساس نتیجه مسابقه میان خود تقسیم کنند. او پیشنهاد یک مسابقه جدید بهنام «گویپایانداز» را مطرح کرد و از سران قبایل خواست تا هرکدام یازده مرد قوی از قبیله خود انتخاب کنند. بعد دو به دو در یک زمین مستطیلشکل جمع شوند و تلاش کنند یک گوی از جنس چوبپنبه را با استفاده از پا از منتهیالیه عرضی زمین عبور دهند. در منابع تاریخی و سنگنوشتههای باستانی در این باره که کدامیک از اقوام موفق شدند برنده این تورنمنت چهارجانبه شوند، چیزی نوشته نشده است. اما به هر تقدیر، این واقعه اولین مسابقه فوتبال در تاریخ بوده است که در سرزمین پارسیان برگزار شده است. فوتبال چگونه بینالمللی شد وقتی خبر مسابقه از مرزهای ایرانزمین فراتر رفت، چینیها که به علت ازدیاد جمعیت در پی یافتن یک راه حل مسالمتآمیز برای حل اختلافات مالی و ملکی خود بودند، از آن استقبال کردند. پرچمدار این استفاده یکی از قبایل چینی بود که بهتنهایی چهار برابر سرزمین ایران جمعیت داشت. رئیس این قبیله (که چونگ وو، یا چینگ وائو، یا وائو چون، یا چینون وائو، یا وون چینوائو نام داشت) سالهای متمادی با رئیس قبلیه هان بر سر بهرهبرداری از منابع زیرزمینی دچار اختلاف بود و به دنبال راهی برای پایان دادن به این اختلافات میگشت، پیشنهاد برگزاری مسابقه گویپایانداز را مطرح کرد. این پیشنهاد اتفاقاً مورد استقبال رئیس قبیله دوم نیز قرار گرفت. آنها نام بازی را «تسوچو» گذاشتند که در زبان چینی معادل «گویپایانداز» است (تسو = گوی/ چو = پایانداز). تسوچو برای چندین قرن متمادی تنها ملجأ چینیها بههنگام بروز اختلافات بود. اندکاندک آنها برای آنکه مسابقه تحت نظارت وجدان عمومی و کمیتههای مردمی فنی و انضباطی باشد، جایگاههای ویژهای را برای رؤسای قبایل دیگر و نیز سکوهایی را برای مردم عادی برپا کردند تا بتوانند به طور زنده و مستقیم شاهد مسابقه باشند و به این ترتیب نخستین استادیومهای فوتبال در چین بنا شد. مدتی بعد ژاپنیها بازی تسوچو را ـ نه بهقصد رفع اختلاف، که برای تفریح ـ به ژاپن بردند. چندی نگذشت که این بازی مورد علاقه ساموراییها و یاکوزاها واقع شد که در ایام مرخصی به آن میپرداختند و البته روی تیمها شرطبندی میکردند. البته بد نیست بدانید که در برخی منابع غیرمعتبر تاریخی ادعا شده است یونانیان و رومیان نیز بازیای شبیه مسابقه فوتبال برگزار میکردهاند. اما آن بازی در حقیقت شکل اولیه بازی سپکتاکرای امروزی بوده و ارتباط چندانی با فوتبال نداشته است. نتیجه همانطور که ذکر شد، فوتبال امروزی با تجمیع تجربیات ایرانی، چینی و ژاپنی (که خود بهنوبه خود برگرفته از تجربیات ایرانیان بود) توسط انگلیسیها تنظیم شد. اگرچه آنها هیچگاه اشارهای به پیشینه تاریخی و صبغه اهورایی این ورزش نکردهاند و ابداع آنرا مانند ماشین بخار، تلفن همراه و شیرینی زبان همواره به خود نسبت میدهند. رکوردداران ایرانی فوتبال: اولین سرزن دنیا: اورمند جاماسب دروپیکی، از قبیله ساگارت (اورمند جاماسب بر اثر اصابت توپ ـ که از جنس چوبپنبه بود ـ به سرش دار فانی را وداع گفت، اما به عنوان اولین سرزن دنیا نامش را در تاریخ جاودانه کرد. یادش گرامی و راهش پررهرو باد) اولین داور بینالمللی جهان: داور کنار، از خاندان پاسارگاد اولین گیرنده کارت قرمز در دنیا: سپندارمذ شایگان ساگارتی، از قبلیه ساگارت اولین تیم باشگاهی دنیا: پرسپولیس برترین گلزن دنیا: علی دایی (با 109 گل ملی)